Αυτή η βροχή που σε
χαστουκίζει με σαδιστική ευχαρίστηση
και σε κάνει να νιώθεις σαν βρεγμένο
φύλλο κολλημένο στην μπότα του κατακτητή
πολύ μου αρέσει. Με εκφράζει ρε παιδί
μου,πως το λένε? Θέλω να βγω έξω σαν τους γυμνοσάλιαγκες και να σέρνομαι στο δρόμο φωνάζοντας "ΕΊΜΑΙ ΈΝΑ ΜΙΚΡΟ ΣΚΟΥΛΉΚΙ, ΈΝΑ ΜΙΚΡΟ ΣΚΟΥΛΙΚΙΙΙΙΙΙΙΙΙ" κάνοντας όλους τους ανθρώπους διπλά μου να τρέχουν μακρυά μου. Γιατί? Δεν ξέρω, ίσως εκείνη η ασφάλεια στον εγκέφαλο μου να έχει καεί απο γεννησιμιού μου, όπως και να έχει me gusta. Και επειδή τώρα έχω να κυνηγήσω κάτι πεταλούδες και να πεταλώσω κάτι σαλιγκάρια, την κάνω. Πάρτε άσθμα να ακούσετε..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου